Çocukların doğru yetiştirilmesi çağımızın en önemli konularından biridir. Çocuğun doğru yetiştirilmesi gelecek neslin gelişimi demektir.Çocuğun eğitiminde hangi yöntemler kullanılabilir? Hangi yöntemi kullanmak çocuğu uçuruma sürüklemez? Bunun gibi birçok soru bizi her zaman düşündürmektedir ancak çocukların yetiştirilmesinde ebeveynlerin rolü olduğu kadar aynı zamanda çevrenin, öğretmenlerin ve en önemlisi ailedeki yetişkinlerin de bu süreçte rolü büyüktür. .
Çocukların eğitimi küçük yaşlardan itibaren başlar ve bu işte ebeveynlere büyük sorumluluk düşmektedir. Çünkü çocuklar küçük yaşlarda yaşanan olayları çabuk ezberleyip tekrar ederler ve zamanla bu onlarda alışkanlık haline gelir.
Çocukların anne-babaları arasındaki anlaşmazlıklar da onların eğitimlerinde ciddi aksaklıklara neden olabilir ve onların gelecekte faydalı kişilikler olarak yetişmelerini engelleyebilir. Ebeveynlerin sorunlarını mümkün olduğunca tek başlarına çözmeleri, çocuklarını hiçbir soruna karıştırmamaları gerekir, bu onların hafızalarında silinmez bir iz bırakabilir.
Bir diğer ebeveynlik yöntemi ise “Tehdit ederek” anlamalarını sağlayabileceklerini düşünmeleridir. "Köpek ısırır", "Doktora iğne yapmasını söyleyeceğim", "Polis gelip seni götürür" gibi ifadeler çocuğa dayatılmamalı, çocuğa saldırganlık aşılamaktan başka bir şey değildir. Belirli bir süre bunu yaparak istediğini elde ederken çocukta "Bunu yaparsam istediğimi alırım" düşüncesi gelişir. gelecekte kimse sevemez.
Bazı ebeveynler ise "Çocuk ile ebeveyn arasında bir perde var. Bu topluma aşılanan yanlış bir düşünce. Ebeveyn çocukla arkadaş olmaya çalışmalı. Çocuklar, anne-babaya sorunlarını çekinmeden aktarabilmeli" diyor. Toplumumuzda annenin tüm gün evde olduğu ve çocuğun yetiştirilmesinde en büyük sorumluluğun anneye ait olduğu düşüncesi oldukça yanlış bir düşüncedir. Çocuk yetiştirmede sadece annenin terbiyesi yeterli değildir. Her ebeveyn, aralarında hiçbir ayrım yapmadan, çocuklarının eğitimini ciddiyetle ele almalıdır. Ve bazen öyle anlarda olur.... BİR BABA ÇOCUĞUNA YAŞLILARA SAYGIYLA DAVRANMASINI SÖYLÜYOR AMA BUNUN TAM TERSİYİ YAPIYOR. Burada eğitimden söz etmek mümkün değil.
DOĞRU EĞİTİM ÇOCUĞA HAYIR DEMMEK DEĞİL, NEDEN OLMADIĞINI AÇIKLAMAKTIR.
